متن آهنگ

شبایی که داد میزدم ، سر خودم فریاد میزنم,
هی میگفتم خوب میشه تش ، خودمو دارم از
یاد میبرم.
یه روزایی کردم‌ خونه رو ترک, از دست بغضای شب.
بابا گریه نمیکنه مرد ، قدم میزدم به سمت غرب.
شبا بد مستی میکردم ، حرف میزدم تا خود صبح.
هر کیو دوس داشتم یه روز ، میدیدم فردایی مرد.
از نداری هی فک میکردم ، رفیقم میگفت کارت میگیره.
خواست بده بهم انرژی مثبت ، گفتم نگیره ام ب کیرت.
حالا که شد دستام خالی ، دیدم کسی نیستش دورم.
مست بودم من کلا شبایی ، که من بودم اسیر خودم.
منم بودمو اون یاد کسایی..که حتی بم نمیکنن فکر.
به یاد.. مردهای دل ، هرشب میزدم ذکر.
میگفتم من که هستم ، هر کی رفته حتما مرده.
عشقی که یه روز عشق من بود ، شنیدم ضربه خورده.
اومدم براش یه شب توپیام ، بنویسم دیدی کارما میزنه.
به خودم گفتم ولش کن ، مرد اونه از این حرفا نزنه.

خدا جای حق نشسته ، ولی خب حال نکرد باهامون.
یه روزایی دل گریه بلد بود ، ولی اصلا نکرد نگامون.
عاشق اون خونه قدیمی ، اون حوظ آبی وسط حیاط.
کجا مونده بچگیامون ، فک کردیم دلو میدوزه خیاط.
دلم هنو توپ لاکیو میخواد ، اون لباسای خاکی غروب.
بعد مدرسه وسط کوچه ، آرزوهامون اینجوری نبود.
هر کسی دلش یه جوره انگار ، ای بابا چقد حرف توی دله.
چرا کسی بلد نی اخه ، باز کنه این دردو ا گره.
همه که مث ما نیستن ، یسریا دورن ز باطل.
یه روزایی خودم میکشتم ، ارزوهامو منه قاطل.
اره خودم گریه میکردم , به حال حال خرابم.
مثل اون جاده ی پر آب , که تهش مثل سرابم.
قرصای مسکن انگار , دیگه رو من تاثیر نداره.
یه روزایی مثل خدام , که افسردگی تنهایی داره.
بس کنیم اینجا دل پر هر شب ، که شباش قصه نداره.
دل میگیره یه وقتا بدجور ، که فقط مستیو پاره.